*ή
αλλιώς λίγα λόγια για τη «συνέργεια»
με τη δημοτική αρχή
Έχουν
περάσει μόλις λίγες μέρες από την
ορκωμοσία
του νέου δημοτικού συμβουλίου και ήδη
έχουν αρχίσει να φανερώνονται οι
συμμαχίες ανάμεσα στις παρατάξεις του
δήμου και να πέφτουν τα δήθεν εναλλακτικά
ή αγωνιστικά
προσωπεία. Μαζί με αυτά είναι στοίχημα
να πέσουν και οι αυταπάτες που σκορπίστηκαν
κατά την προεκλογική περίοδο σε σχέση
με την αλλαγή σελίδας στον Δήμο. Αλλά
ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Σε
μια συγκυρία όπου η επίθεση στο λαό και
τη νεολαία εντείνεται, από το χτύπημα
των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων
του μέχρι τον τρόπο που ζει και εργάζεται,
με τη νέα κυβέρνηση της ΝΔ να μη διστάζει
να κλιμακώσει
την καταστολή ως αναγκαίο μέσο επιβολής
της πολιτικής
της, δεν μπορεί να υπάρχει οποιαδήποτε
αυταπάτη περί «αγωνιστικής» διαχείρισης
στο δήμο. Έτσι για να μπορέσουμε να
κάνουμε οποιαδήποτε κριτική θα πρέπει
να κρίνουμε εξ αρχής με κάποια βασικά
κριτήρια.
Η
συμμετοχή στις επιτροπές του δήμου,
πόσο μάλλον η αντιδημαρχία
συνεπάγεται την αποδοχή των κουτσουρεμένων
προϋπολογισμών των δήμων. Έτσι μας
φαίνεται τουλάχιστον αναντίστοιχο που
δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται ως
αγωνιστικές κλπ. όχι μόνο δε διστάζουν
να διαβούν αυτό το δρόμο αλλά αντιθέτως
το επιλέγουν. Επιλέγουν να αποδεχτούν
τον κουτσουρεμένο προϋπολογισμό που
σημαίνει διάλυση των παροχών στους
δημότες, που σημαίνει ότι τα παιδιά μας
θα μένουν έξω από τους παιδικούς σταθμούς,
που σημαίνει ότι τα 8μηνα θα γίνουν
μόνιμο καθεστώς εργασίας στο δήμο, ότι
οι αθλητικοί χώροι θα συνεχίσουν να
παραμελούνται
ή να παραμένουν
κλειστοί για τον λαό της Ηλιούπολης
ή ακόμα η
πρόσβαση να γίνεται
με υψηλό αντίτιμο. Πολύ περισσότερο
σημαίνει ενίσχυση των ιδιωτικοποιήσεων
στο δήμο και σύμπνοια όχι μόνο με την
δημοτική αρχή αλλά με την μνημονιακή
πολιτική,
που
υπηρετεί και η κυβέρνηση της ΝΔ και η
προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ.
Δε
φτάνει απλά και μόνο μια κριτική στο
νόμο Θεοδωρικάκου και μια υπεράσπιση
της απλής αναλογικής ειδικά όταν γίνεσαι
μπαλαντέρ στην τράπουλα της κυβέρνησης
και της δημοτικής αρχής για να βγαίνουν
τα νούμερα στις επιτροπές.
Επειδή
ως Μαχόμενη Ηλιούπολη δεν θέλουμε να
μασάμε τα λόγια μας, θέλουμε να κάνουμε
καθαρό το εξής. Αυτοί που δεν διστάζουν
να συμμαχήσουν ακόμα και με τη δημοτική
αρχή (σαν άλλες πολιτικές μετενσαρκώσεις
του Ντόριαν Γκρέι) προκειμένου να
εξασφαλίσουν μια θέση (ή καλύτερα
καρέκλα) στη διοίκηση του δήμου και να
εξαγοράσουν έτσι πολιτικό χρόνο και
προβολή όχι μόνο δεν έχουν να συμβάλουν
στην πάλη του λαού της Ηλιούπολης, αλλά
ίσα ίσα αποτελούν εμπόδιο σε αυτή.
Τη
στιγμή λοιπόν, που τα στρατόπεδα
ξεκαθαρίζουν και η απάντηση στην επίθεση
της κυβέρνησης και
του κεφαλαίου πρέπει
να είναι άμεση και δυναμική θεωρούμε
χρέος μας να παλέψουμε σε μια κατεύθυνση
συγκρότησης ενός ρεύματος αγώνα στην
Ηλιούπολη. Ένα ρεύμα αγώνα που θα ξεκινάει
από απτές διεκδικήσεις που αφορούν το
επίπεδο ζωής στο δήμο όπως οι δημόσιοι
και ανοιχτοί αθλητικοί χώροι για όλους,
οι δωρεάν μεταφορές κλπ, αλλά δεν θα
μένει εκεί και θα μπορεί να συνδέεται
με τους αγώνες ευρύτερα για
την ανατροπή της επιδρομής κυβερνήσεων
– κεφαλαίου - ΕΕ,
από την πάλη των φοιτητών ενάντια στην
άγρια επίθεση του Υπουργείου και της
Κυβέρνησης μέχρι την πάλη για συλλογικές
συμβάσεις και αυξήσεις στους μισθούς
από τον κόσμο της εργασίας. Ένα ρεύμα
που δεν θα αφήνει χώρο στον φασισμό να
αναπτυχθεί στη γειτονιά μας, όπως
προσπαθεί τον τελευταίο καιρό να
ξανακάνει.
Για
να κλείνουμε, δεν μας προκαλεί έκπληξη
η απόφαση των Συνεργών να συμμαχήσουν
με τη δημοτική παράταξη του δημάρχου.
Ίσα ίσα αποτελεί επιβεβαίωση της κριτικής
που ασκούσαμε προεκλογικά αλλά και
συνέχεια των προτάσεων τους για ιδιωτική
καθαριότητα στο δήμο. Η τελευταία 5ετία
έχει δείξει καθαρά πως η θεσμική
διαχείριση
δεν έχει σχέση με την ενίσχυση του λαού
και της νεολαίας αλλά αντίθετα αποτελεί
τροχοπέδη.
