Διοργάνωση διήμερης συζήτησης 19-20 Απρίλη 2019

Από:  Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική

Στην Αττική έχουμε ζωή; 

19 & 20 Απρίλη

Δύο μέρες συζήτησης για τις αστικές αναδιαρθρώσεις στο χώρο

Πανεπιστήμιο Αθηνών-Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων

Διοργάνωση: Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική

Συμμετέχουν αριστερές αντικαπιταλιστικές κινήσεις από Δήμους της Αττικής

Η Αττική σηκώνει το μεγάλο φορτίο της κρίσης και των επιπτώσεων των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στο χώρο, με άνισο τρόπο από ταξική και χωροταξική άποψη. Μετρώντας πάνω από 120 νεκρούς σε ένα χρόνο με τις πλημμύρες στη Μάνδρα και την πυρκαγιά στο Μάτι, γίνεται σαφές ότι οι καταστροφικές επιπτώσεις της «ανάπτυξής» τους έρχονται πλέον στο προσκήνιο με δραματικό τρόπο και με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Ταυτόχρονα, αρκετές από τις λεγόμενες «μεγάλες επενδύσεις» που σχεδιάζονται έχουν πλέον προχωρήσει και η θέση τους είναι γνωστή στο χάρτη του μητροπολιτικού συγκροτήματος. Ως κομβικό σημείο των σχεδιασμών αναδεικνύεται το παράκτιο μέτωπο και η μετατροπή του σε μία ατελείωτη επιχειρηματική ζώνη, με κέντρα διασκέδασης, καζίνο, μαρίνες και ξενοδοχειακά και τουριστικά συγκροτήματα. Προετοιμάζονται και μία σειρά από

Ενδιαφέρουσα η εκδήλωση στο Ελληνικό στις 7.4.2019 για το παράκτιο μέτωπο.

Ελεύθερο για το λαό και όχι για το αδηφάγο κεφάλαιο 

Επιτυχημένη ήταν η εκδήλωση για το παράκτιο μέτωπο και την ανάγκη δημόσιας χρήσης του, κόντρα στα σχέδια κεφαλαίου, κυβέρνησης και δημοτικών – περιφερειακών αρχών για ιδιωτικοποίηση και περίφραξη, που διοργάνωσε η περιφερειακή κίνηση Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική, σε συνεργασία με τις τοπικές κινήσεις «Εκτός Πλάνου» - Αντικαπιταλιστική Κίνηση Ελληνικού –Αργυρούπολης, Αριστερή Πρωτοβουλία Γλυφάδας, Μαχόμενη Ηλιούπολη και Ανταρσία στο Λιμάνι, από τον Πειραιά. 

   Στην πλατεία στα Σούρμενα στο Ελληνικό, με τη συμμετοχή δεκάδων κατοίκων, με ιδιαίτερη συμμετοχή νεολαίας, τη συζήτηση άνοιξε ο επικεφαλής της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αττική, Κώστας Τουλγαρίδης, ο οποίος τόνισε την αξία της πάλης για ελεύθερους δημόσιους χώρους για όλο το λαό, κόντρα στα φαραωνικά σχέδια τσιμεντοποίησης, αποκλεισμού και κερδοσκοπίας, που πλήττουν το περιβάλλον και το δικαίωμα στην ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία, στη θάλασσα και στα δημόσια αγαθά και τελικά φέρνουν φτώχεια και ανεργία. 

  Ο Παναγιώτης Βασιλάκης, επικεφαλής της Αριστερής Πρωτοβουλίας Γλυφάδας, έκανε μια διαχρονική αναφορά στα σχέδια ιδιωτικοποίησης και ξεπουλήματος του χώρου του αεροδρομίου Ελληνικού, αναφέρθηκε στον αγώνα του κινήματος και στηλίτευσε τις γραμμές συμβιβασμού και διαχείρισης, που εκφράστηκαν και παλιότερα και συνέβαλαν στον αφοπλισμό σημαντικού μέρους του κινήματος. Υπογράμμισε την ανάγκη όχι μόνο να ξαναπιάσουμε το νήμα, αλλά να ενισχυθεί η λογική που βάζει η ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική Αριστερά για πάρκο υψηλού πρασίνου σε όλη την έκταση του πρώην αεροδρομίου. 

 Ο Θανάσης Διαβολάκης, επικεφαλής της Ανταρσίας στο Λιμάνι, αναφέρθηκε ειδικά στην αντίσταση στα σχέδια της

Οι Δημόσιοι χώροι: Όταν λέμε «Δημόσιο», να εννοούμε δημόσιο.

Εδώ και δεκαετίες, οι δημόσιοι χώροι στην Ηλιούπολη, από δημόσιο αγαθό, έχουν μετατραπεί σε ευκαιρία για κερδοφορία και ιδιωτική ανάπτυξη. Όπου υπάρχουν καταστήματα, τα πεζοδρόμια έχουν μειωθεί στο ελάχιστο. Είναι κατειλημμένα από τραπέζια- καθίσματα, εμπορεύματα, αυτοσχέδιες αυθαίρετες κλειστές κατασκευές-τέντες, θερμαντικά για το Χειμώνα, κάθετα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και ό,τι άλλο βάζει ο νους. 

Σε αρκετά σημεία η διέλευση στα πεζοδρόμια δρόμων ταχείας κυκλοφορίας όπως για παράδειγμα η Ελευθερίου Βενιζέλου είναι αδύνατη. Τα πεζοδρόμια είναι απροσπέλαστα Οι πεζοί, οι μητέρες, οι παππούδες- γιαγιάδες με τα καροτσάκια και τα άτομα που κυκλοφορούν με αμαξίδια αναγκάζονται να μετακινούνται στο οδόστρωμα με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η ζωή τους . Η μετακίνηση από ανάγκη ή αναψυχή καταλήγει σε μόνιμο άγχος.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΕΧΟΜΕΝΗΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΟΠΥΥ

 Άρθρο συμβολής της συναγωνίστριας Θεοπίστης (Τούλας) Πάντου

 

Η δωρεάν περίθαλψη για τους ασφαλισμένους, πριν τη δικτατορία και μέχρι τη μεταπολίτευση, περιοριζόταν στα λίγα υποκαταστήματα του ΙΚΑ, στα εξωτερικά ιατρεία των Νοσοκομείων, και σε αναιμική δωρεάν ενδονοσοκομειακή φροντίδα. Λίγα τα μεγάλα Νοσοκομεία, λίγοι οι γιατροί, λιγοστό το νοσηλευτικό προσωπικό. Λίγες εκπαιδευμένες με σπουδές νοσηλεύτριες. Διαβάθμιση της νοσοκομειακής περίθαλψης σε α΄, β΄ και γ΄ θέση, για ιδιαίτερη μεταχείριση των «εκλεκτών». Θάλαμοι των 40, 50 … κλινών ο καθένας, για τους οικονομικά ασθενέστερους ασθενείς και τους ασφαλισμένους στο ΙΚΑ. Όμως οι βοηθητικές υπηρεσίες, σίτιση, καθαριότητα και φύλαξη ήταν στην αποκλειστική αρμοδιότητα των Νοσοκομείων, με διορισμένο μόνιμο βοηθητικό προσωπικό. 

Για την Χρυσή - Ελληνική Αυγή του Φασισμού

Το τελευταίο διάστημα, με ορίζοντα τις τριπλές εκλογές του Μαΐου, έχει παρατηρηθεί έντονη κινητικότητα του «σκληρού πυρήνα» της Χρυσής Αυγής. Οι συμμετοχές Κασιδιάρη ως υποψήφιου Δημάρχου Αθηνών, Παναγιώταρου ως υποψήφιου Περιφερειάρχη Αττικής και Λαγού ως υποψήφιου Ευρωβουλευτή, φανερώνουν την επιλογή του αρχηγού της Χ.Α., Μιχαλολιάκου να έχει τον απόλυτο έλεγχο της πολιτικής δραστηριότητας της κατηγορούμενης ως εγκληματικής οργάνωσης. 

     Όπου δραστηριοποιείται η Χρυσή Αυγή πρωτοστατεί σε εγκληματικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών και προσφύγων, επιχειρεί να μπολιάσει την κοινωνία με ομοφοβία και να την εξοικειώσει με τη βία ενάντια στο «διαφορετικό». Προβάλλει έντονα φιλοπόλεμες, αλυτρωτικές και μισαλλόδοξες θέσεις, επιδιώκοντας έτσι να αποτελέσει τον κύριο εκφραστή των πιο αναχρονιστικών και αντιδραστικών ενστίκτων, βρίσκοντας «γόνιμο έδαφος» στις συνθήκες εξαθλίωσης των πολιτικών λιτότητας που

Τι μέλλον ετοιμάζουν για το παραλιακό μέτωπο της Αττικής;

                            ΕΚΔΗΛΩΣΗ/ ΣΥΖΗΤΗΣΗ 

Τι μέλλον ετοιμάζουν για το παραλιακό μέτωπο της Αττικής;
 Ιδιωτικοποιήσεις, η Αθηναϊκή Ριβιέρα και η απάντηση των κινημάτων 

Κυριακή 7 Απρίλη/ 18:00
πλατεία Σουρμένων (500 μέτρα από μετρό Ελληνικό)

      H εκμετάλλευση του παράκτιου μετώπου και η δημιουργία της λεγόμενης «Ελληνικής Ριβιέρας» αποτελεί εδώ και χρόνια βασική επιδίωξη όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων. Διαδραματίζει έναν σημαντικό πολιτικό και συμβολικό ρόλο στο δήθεν success story της υλοποίησης του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων και των λεγόμενων μεγάλων επενδύσεων. Ξεπουλώντας τη δημόσια περιουσία, διευκολύνουν με κάθε τρόπο τα επενδυτικά και επιχειρηματικά σχέδια, υπονομεύοντας το περιβάλλον και τις ζωές μας, ενώ όσα εισπράττει το δημόσιο καταλήγουν στη μαύρη τρύπα του χρέους.. 

   Οι σχεδιασμοί τους θα επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό το μέλλον των γειτονιών μας, αλλά και ολόκληρης της Αττικής! 

   Στην κατεύθυνση αυτή, απευθύνουμε ανοιχτό κάλεσμα σε όλους και όλες για να συζητήσουμε και δράσουμε ενάντια:

   Στην επιδίωξή τους να μετατρέψουν το παραλιακό μέτωπο σε μία ατελείωτη επιχειρηματική ζώνη, όπου τα ξενυχτάδικα θα διακόπτονται από μαρίνες και οι μαρίνες από ξενοδοχιακά και τουριστικά συγκροτήματα. Όλοι εμείς, οι κάτοικοι των περιοχών και συνολικά ο λαός της Αθήνας – θα αποκοπούμε από τη θάλασσα και θα μετατραπούμε σε παρίες και υπηρετικό προσωπικό των «κοτεράδων»...

Τι γίνεται με την δημοτική συγκοινωνία στην Ηλιούπολη;;;;;

 

 Ένα από τα βασικά προβλήματα της καθημερινότητας των κατοίκων της Ηλιούπολης είναι και η ανεπαρκής λειτουργία της Δημοτικής Συγκοινωνίας με τα λεωφορεία του Δήμου. 

    Δε πάει πολύς καιρός που η γραμμή 2 διέκοψε τη λειτουργία της απροειδοποίητα, λόγω βλάβης στο συμπλέκτη του λεωφορείου, δημιουργώντας προβλήματα στους κατοίκους της περιοχής που εξυπηρετεί. Αυτό το μεμονωμένο συμβάν της 26/2/2019, θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τη συνολική λειτουργία των δημοτικών γραμμών; 

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

   Ζούμε σ’ ένα Δήμο που εκτείνεται σε μια πολύ μεγάλη γεωγραφική περιοχή. Η αστική συγκοινωνία, με τις δύο γραμμές της, 237 και 206 δεν καλύπτει τις μετακινήσεις προς το Κέντρο, παρά μόνο σαν μετεπιβίβαση από τις στάσεις μέχρι το Μετρό της Δάφνης. Προς το Μετρό του Αγίου Δημητρίου ή της Ηλιούπολης, καμία πρόσβαση με την αστική συγκοινωνία.

Καταστολή βία και εθνικισμός με μουσική υπόκρουση στρατιωτικά εμβατήρια

    

   Με τον παραπάνω τίτλο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η 25η Μαρτίου 2019, καθώς για άλλη μία φορά η επέτειος της επανάστασης του 1821 αποτέλεσε πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους φασίστες να βγουν από τις τρύπες τους και για τον κάθε λογής πολιτικάντη να ψαρέψει στα θολά νερά του εθνικισμού. 

   Η φετινή επέτειος στιγματίστηκε από τα γεγονότα στην Καλλιθέα, όπου μια χούφτα φασιστοειδή της υπόδικης Χρυσής Αυγής επιχείρησαν να αναρτήσουν πανό εθνικιστικού περιεχομένου στο χώρο που πραγματοποιείται η παρέλαση και να καταθέσουν στεφάνι μαζί με τους άλλους φορείς. Όλα αυτά έγιναν βέβαια με την κάλυψη της αστυνομίας και των ΜΑΤ. Αλλιώς οι φασίστες δε θα ήταν σε θέση να έρθουν αντιμέτωποι με τον αγωνιζόμενο λαό. Οι δυνάμεις καταστολής προσπάθησαν να διαλύσουν τον κόσμο που εναντιωνόταν στην παρουσία της ΧΑ, με άγριο ξύλο, και χειροβομβίδες κρότου- λάμψης. Σε πείσμα των νεοναζί και της αστυνομίας, οι αντιφασίστες και οι αντιφασίστριες δε διαλύθηκαν, αντίθετα κράτησαν τη θέση τους και με συνθήματα κατέδειξαν την επαίσχυντη στάση της δημοτικής αρχής που κάλεσε τις αστυνομικές δυνάμεις εναντίον των πολιτών και που με κάθε ευκαιρία εναγκαλίζεται με τη Χρυσή Αυγή. 

Η πτώση της γερανογέφυρας ράγισε τη βιτρίνα του δήμου Ηλιούπολης

 Την Πέμπτη 21 Μαρτίου 2019 παραλίγο να γίνουμε μάρτυρες σοβαρού εργατικού ατυχήματος στο γκαράζ του Δήμου Ηλιούπολης, όταν έπεσε η γερανογέφυρα του συνεργείου αυτοκινήτων την ώρα που υπήρχαν πολλοί εργαζόμενοι στο συγκεκριμένο χώρο εργασίας. Αυτό δεν αποτελεί ούτε μια «κακή στιγμή» ούτε ένα μεμονωμένο περιστατικό, καθώς βρισκόμαστε σε μια περίοδο που τα εργατικά ατυχήματα ολοένα και πληθαίνουν σε όλους τους χώρους εργασίας με τους οδηγούς delivery και τους εργαζόμενους στους δήμους να αποτελούν τα πιο τρανταχτά παραδείγματα. Αντιθέτως, είναι αποτέλεσμα των αιματηρών πολιτικών που εφαρμόζουν κυβέρνηση και δημοτικές αρχές, όντας πλήρως υποταγμένες στις επιταγές του κεφαλαίου. Πολιτικές οι οποίες έχουν αφήσει πίσω τους νεκρούς εργαζόμενους, όπως για παράδειγμα οι δυο νεκροί εργαζόμενοι στην καθαριότητα του Δήμου Ζωγράφου, ενώ μετράμε συνολικά 20 νεκρούς τα τελευταία δύο χρόνια στους δήμους. 

Προσεγγίζοντας τον κατοικημένο χώρο με τον τρόπο της Μαρίας Μάντζαρη

Σάββατο 16/3, ημερίδα του ΣΑΔΑΣ Αττικής

Το τμήμα Αττικής του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών – ΠΕΑ μέσω των Εργαστηρίων του «Διαδρομές της Αρχιτεκτονικής από τις απαρχές του Μοντερνισμού έως σήμερα στην Αττική» και «Αλληλέγγυο Εργαστήρι Σχεδίου», και σε συνεργασία με συνοδοιπόρους της Μαρίας Μάντζαρη στον κοινωνικό αγώνα, αγαπημένους φίλους της και συνεργάτες στον ακαδημαϊκό χώρο της αρχιτεκτονικής, διοργανώνει ημερίδα στην μνήμη της με τίτλο:

«Προσεγγίζοντας τον κατοικημένο χώρο με τον τρόπο της Μαρίας Μάντζαρη»,

το Σάββατο 16 Μαρτίου 2019, ώρες 11:00 με 20:00, στο αμφιθέατρο Α08 του κτιρίου Αβέρωφ της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ.

Η Μαρία Μάντζαρη, συνάδελφος με πνεύμα ανήσυχο και αντισυμβατικό, ενεργό μέλος μας και με πολυσχιδή δραστηριοποίηση, έχασε πρόωρα –στα 35 μόλις χρόνια της, τον Αύγουστο του 2018– τη μάχη με τον θάνατο.

Ποιος ήταν όμως ο «τρόπος της Μαρίας Μάντζαρη για τον κατοικημένο χώρο»; Ηταν ο τρόπος του νέου, ασυμβίβαστου, κοινωνικού και ελεύθερου πνεύματος για την αρχιτεκτονική και την τέχνη, την επιστήμη και τη θεωρία, τα κοινά και τις συλλογικές πρακτικές. Η πολύτροπη και

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Εργαζόμενοι/νες, νέες και νέοι, κάτοικοι της Ηλιούπολης 

   Κυβέρνηση και αντιπολίτευση, εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μεγαλοεπιχειρηματίες, κατεστημένα ΜΜΕ και υποταγμένοι διανοούμενοι προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν γίνεται να αλλάξει ριζικά η ζωή μας, πως φταίει το «κακό το ριζικό μας» και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για το μέλλον είναι να επιλέξουμε διαχειριστή, στο δήμο, στην περιφέρεια, στην κυβέρνηση. Με μόνο επίδικο μικρές επιδιορθώσεις στο σταθερό πλαίσιο της εργασιακής βαρβαρότητας, της λεηλασίας των δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος, της δημοσιονομικής φυλακής των ματωμένων πλεονασμάτων, σύμφωνα με όσα ορίζουν για δεκαετίες οι μνημονιακές δεσμεύσεις, οι κανόνες της ΕΕ και τα συμφέροντα του κεφαλαίου. 

    Εμείς λέμε θαρρετά πως η φυλακή δεν θέλει μερεμέτια, αλλά γκρέμισμα· πως οι πιο όμορφες μέρες του μέλλοντός μας θα ανατείλουν πάνω από τα ερείπια των πολιτικών που κλέβουν τα όνειρά μας. Για να πάρουμε με τους συλλογικούς μας αγώνες πίσω τις ζωές και την πόλη μας!

Ας αφήσουμε το πέταγμα του χαρταετού μόνο για την Καθαρά Δευτέρα.

 Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, η Καθαρά Δευτέρα αποτελεί αφορμή για να έρθουμε σε επαφή με τη φύση, σε έναν από τους τελευταίους πνεύμονες πρασίνου που έχουν απομείνει στην Αττική. Θα πρέπει όμως παρά τη χαλαρή διάθεση της σημερινής ημέρας, να προβληματιστούμε και με τα ακόλουθα ερωτήματα. 

  Το πρώτο ερώτημα είναι εάν μας ικανοποιεί η γενικότερη εικόνα του Υμηττού όπως αυτή έχει διαμορφωθεί έπειτα από τις αλλεπάλληλες πυρκαγιές αλλά και από τις άναρχες επεμβάσεις που έχουν πραγματοποιηθεί με κύρια ευθύνη τοπικού και κεντρικού κράτους. Το δεύτερο ερώτημα που τίθεται, είναι για πόσο καιρό ακόμα θα έχουμε τη δυνατότητα να απολαμβάνουμε το δάσος του Υμηττού, έστω και στην κατάσταση την οποία έχει περιέλθει. 

Η 8 Μάρτη δεν είναι θεματική επέτειος. Κάθε μέρα αγώνα για μας είναι γιορτή.

     

   Η 8η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών στην μνήμη των εργατριών κλωστοϋφαντουργίας που πρωτοστάτησαν στις 8 Μαρτίου του 1857 στη Νέα Υόρκη ενάντια στις άθλιες συνθήκες εργασίας τους. Στις μέρες μας η πολλαπλή καταπίεση των γυναικών είναι παγκόσμια καθημερινότητα. 

  Στη δουλειά πληρωνόμαστε λιγότερο, μας σέβονται λιγότερο, η επαγγελματική μας απόδοση εκτιμάται άνισα, κινδυνεύουμε με απόλυση όταν μείνουμε έγκυες, δεν παίρνουμε τα απαραίτητα επιδόματα, συχνά μας παρενοχλούν σεξουαλικά. Στο σπίτι, οι περισσότερες δουλειές πέφτουν αυτονόητα πάνω μας -τα πιάτα, η μπουγάδα, η φασίνα, η φροντίδα των παιδιών και των ηλικιωμένων συγγενών. Θεωρείται δική μας ευθύνη να μην παραβιάσει κάποιος το σώμα μας στους δημόσιους χώρους κι αν πράγματι κάποιος το κάνει και εμείς το καταγγείλουμε, ο περίγυρος, η αστυνομία, τα δικαστήρια μας αντιμετωπίζουν με δυσπιστία και υποτίμηση. Εμείς φταίμε που «συναινέσαμε», που δεν αντισταθήκαμε. Σε κάθε κοινωνική σχέση, η έμφυλη ταυτότητά μας χρησιμοποιείται με διαφορετικό τρόπο εναντίον μας.